İLK GÜNAH

 

İLK GÜNAH

Acıklı bir öyküyse dinleme.

Beni tanımadan kâğıda yalvarma!

Benle ihanet edeceksen kendine, ihanetini kendine savunma.

Ellerimi alıyor yazdığım kâğıttan, yalnızlıklar.

 

Masum olduğuma inanacak birini arıyor yıldızlar.

Suçluluk duygusunu en iyi masumlar anlar.

Çünkü masumluk, en büyük suçtur.

Masumlar savunmaya hazırlıksızdır.

 

Masumlar “Ben suçsuzum.” diye,

Ağlamaktan fazlasını yapamazlar.

Masumlar suçlularla aynı dili konuşamazlar.

Kendini en iyi suçlular savunur.

 

Çünkü savunma, suçun bir parçasıdır.

Benim gibi suça yabancı olanlar,

Nasıl savunulacağını bilmezler.

Onlar suçlulukla olan bağlarını kaybetmişlerdir.

 

Masumla suçu aynı odaya koydular,

Suç sıçradı üstüne.

Öyle bir lekeydi ki bu,

Ne kadar yıkasa da onu,

 

Ne kadar kaçsa da ondan,

Bırakmadı peşini, çıkmadı lekesi.

Masumluk böyledir,

İlk günah işlediğinde,

Artık geri dönüşü yoktur.

Bir daha masum olamazsın.

Ne yaparsan yap,

Bir daha kazanamazsın

 

Olmuş olanı olmamış yapamazsın.

Suç insanla tanışmadan,

İnsan suçla tanışmaya heveslidir.

Yaşamadan bilemezsin ne kadar acı bir şeydir.