24 ARALIK 2022

24.12.2022

    Sana bir sır vereceğim, bir gün öleceğim kimse farkına varmadan. Nasıl olacak bilmiyorum. Bir gün, bir sabah, bir öğlen, bir akşam, bilmiyorum ne zaman. Öleceğim kimse farkına varmadan. İnsanların kafasındaki beni öldürebilseydim, kimse beni tanımıyor olabilseydi, kimseyle tanışmamış olabilseydim, gerek kalmazdı ölmeme. 

     O zaman ölmez yaşardım. Makul değil, olmayacak. Zihnimi öldüreceğim, bedenim yaşarken. Kendime bakacağım son kez aynada ve uykuya dalacağım. Her gün aynı hayatı yaşamaya devam edecek bedenim, zinhnim ölü olacak. Yeni bir düşünce, yeni bir fikir geçmeyecek aklımdan. Artık hiçbir sey öğrenemez, algılayamaz, yorumlayamaz en fenası yazamaz olacağım. Yazmayı bırakınca öleceğim. 

   Günü gelince yazmakla yaşayan zihnimin yaşadığının kanıtı, bu satırlar olacak. Sevdiğim her sey benden uzaklaşken öldüreceğim zihnimi, bir daha elime kalemi almayarak. Benim ölümüm herkesten önce her sey bitmeden gerçekleşecek, silah sesi duyulmayacak, kan akmayacak ama zihnim dağılıp sonsuzluğa savrulacak.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ellerin ve ellerim,

Anlatabilirler uzun uzun yürüdüğümüz sokakları.

Gözlerin ve gözlerin,

Bakabilirler karşı karşıya oturan anılarımıza.

Saçların ve saçların,

Karışabilirler sarılırken gezen ellerimizin arasında.

Dudağın ve dudağım,

Öpüşebilirler sonsuzun başlangıcı olacak o anda.

Zihnim ölecek

Ben,

Ellerim, gözlerim, saçlarım, dudağım

Sensiz kalacağız,

Ya da sensiz bırakacağız kendimizi