28 ARALIK 2022

28.12.2022

    Birileri bana adaleti anlatabilir mi? Kaybolan ruhu taşıyan kopmuş ip. Adam, asılmış ipe. İp utanmış adamı götürmeye ölüme. Kopuvermiş. Tekrar asılmış adam daha kalın bir iple. 8 metre yükseğe çekilmiş 2 metrelik koca beden. Ölmesi bekleniyor, ölmüyor. Hayallerini taşıyan ip, tekrar kopuyor. 

    İp öldürmüyor adamı. Kurşuna diziliyor adam. 28 kurşunla can veriyor.

    Adam, sayın Adalet 28 kurşunla can veriyor. 28 Aralık 19** adamımızın ölüm tarihi oluyor. Ardından bir kitap kalıyor sadece. Not defterinin yaprakları arasında, yapraksızlıktan kalemsizlikten en küçük harflere sıkışan uzun cümleleri. 

    Öleceğini sanıyor kitapta, 8 metre yüksekte kalın bir iple. İp ona ihanet mi ediyor, yoksa kurşunlar ona aşık mı oluyor bilinmez. Ölümüne kanına karışan kurşunların açtığı delikler sebep, ruhu bedenden çıkıyor dışarı, kurşun deliklerinden. 

    Suçunu bilmiyor Adam. İsmini unutmuş işkencelerden. Korkmayı bırakmış ölmekten. Adam ölüme bir şiir yazmış kalemi bitmeden.

.

.

.

.

.

.

.

Bağışlıyorum seni ey ip!

Suçsuzluğunu bağırıyor satırlar

Bağışlıyorum sizi çakılmış üç çıra?

Suç sizin degil, suç hakimin

Gücümün yettiği kadar bağırıyorum

Suçsuzluğunu bağırıyor, 

Ölüm korkusunu yiyorum açlıktan.

Ben neden ölüyorum? Bilmiyorum.

Neden? Neden? Neden?

Kara harflerle yazıyorum,

Kağıdın beyazlığına ölümü

Seni seviyorum. Elveda yaşamak

Yaşamak kalsın üzerimde bir vakit daha

Bir ipe sarıp sarkıtılacak yakında

İp kopacak belki ağırlığından ruhumun

Olsun affetsin beni cellat, saygıyla

Bu bir veda yaşamaya

Bu bir elveda sevgili yaşamak

Bu bir şiir, bir ağıt

Her seye rağmen yaşadım.

Diyebilmek için...