7 ŞUBAT 2023

7.02.2023

     Son sigaramı insanlığa yakıyorum. Külleriyle bir resim yapıp duvar asıyorum. Bir karınca resmi köşe bucak tavaf ediyor.  Küllerine insanlığı kattığım sigaram bu resim, resim karıncaların kabesi oluyor. Sürüler halinde tavaf ediyorlar. Harmonik ve kutsal bir yolculuk başlıyor, yuvadan resmin asılı olduğu duvara kadar. 

    Insanlık kutsiyet kazansın diye asılmadı o resim, bir resim bir portre bir siyahlıktı sadece. Olsun istememiştim, oldu. Istemediğim birçok sey gibi olguları yaratmak zorunda kaldım. Yılları cepledim insanlıktan, kıyamet daha erken kopacak artık. Belki de karıncaların dilini bilsem onları bir tanrı olduğum ikna edebilirdim. Karıncalardan biriyle iletişim kurabilsem, bunu yapardım. Tanrılar da benim kadar kötü değildir diye düşünüyorum. Karıncalar bir resme bile yapabiliyor, bana da tapabilirler. 

    Karıncaların zihninde bir yürüyüş, yolculuk insanlıkta başladı. Kan ve gözyaşıyla bitti. Ya açsın ya tok ya da karınca.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Donsun dedin dondu

Ölsün dedin öldü

Sen desen oldu

Sen ne desen

Tanrısal güçler verdi sana

Sen tanrı olacak kadar kötü

Zen tanrısal olacak kadar zayıf

Kazandın kutla! Bu senin en büyük mağlubiyetin