Gün Bahçesi
Gün Bahçesi
Gözlerime yakından bakabilmeyi, çocuk olmayı özledim. Hayatımdaki her şeyin olağan akışında akmasını özledim. Cümlelerin, anlamca katılaşmış kalıplar olarak görünmelerinden sıkıldım. Keşke hiç bilmeseydim anlamlarını. Okuma öğretmeselerdi mesela bana. Sadece tek bir doğruya inanıp hayatım boyunca onunla yaşasaydım. Sonra huzur içinde kendimden emin bir inançla veda etseydim yaşama. İlk kitabı elime aldığımda kimse bana bir kere eline alıp okursan bir daha uyuyamayacaksın demedi. Herkes okumaya minnetle bakarken, okumalarının seyre dalmak olduğunu anlıyorum. Özledim, düşünmeden durabilmeyi. Sadece yaşayan insanları görüyorum. Sabah kalkıp sokaklarda karınca sürüsüyle adım adıma oynaşırken yürürken, birden aydınlanıyorum. Aslında baştan beri çabam adımlarımı, davranışlarımı uydurmak onlara. Olmuyor. Zihnim masallara dalamıyor.
Geçen gün zihnimin bir odasında oturdum. Odanın içinde her şey simetrik dizilmiş beni bekliyor gibiydi. Girince içerde üç kedi fark ettim. Biri siyah büyük bir kâseden yem yemekte, berikisi beyaz suda intihar etmeye çalışır halde ve sonuncusu kendini asmış iple. Üç kediyim ben. Biri hazza bulanmış, sadece onu hayatta tutan yemeklerden zevk alır olmuş. Diğer ikisi ölümlerine farklı yollar aranmakta. Üç farklı renkte, üç farklı kediyim ben.
Eskiye özlem ansızın bastıran yağmurdu ve bugünlerde sırılsıklam kalbim.
ReplyDeleteEmsali olmayan o günlerin ufacık bir anına dahi hiçbir zaman geri dönemeyecek olmak, bunu bile bile de gelecek yeni gündüzlerin ve gecelerin yolunu gözlemek mecburiyeti
takâti kalmayan canımı kahrediyor.
Özlüyorum çocukluğumu.
Anlamamazlığımı, acı çekerken avuttuğum geçecek düşlerimi, umutlarımı...
Delicesine büyümek isterken kendini, kendinden eser bırakmayacak daha beter acılara hazırladığının farkında olmayan masumluğumu...
Hatırlıyorum ve hatırlamak, içimde sızlayan, hiç kapanmayacak olan o yaraya tuz basıyor acımadan.
Şimdi ben,
Bir ömür yorgunlukla, hasretle ve de tükenmişlikle geçecek sefil hayatımın, istemediğim, hiç bilmediğim yönlere savrulmasını izliyorum öylece, avuçlarımda usanmış bir çaresizlikle.
Gidemiyorum anılarımı sulamaktan öteye,
Yeşermeyeceğini bile bile,
Kör bir hevesle...
Çok güzeldi.. Sevgiler🍀
ReplyDelete