Mutluluk

                                                                       MUTLULUK

    Uzun bir hayat insanı bekler bir romanın ilk sayfaları gibi sancılı geçen zor ve ağlamalı çocukluğun ardından.Mutluluk sevdalısı olur çıkar insan bu dönemin ardından. Mutluluk en büyük uyuşturucusu dur insan ruhunun. Hırslarımız için yaşarız bir çoğumuz.Kelimeler bizim için  hiçbir anlam ifade etmemeye başlar geçen yıllarla beraber. Görüntüyü görünmeyi çok seviyoruz değil mi(?). Çoğumuz anlamını bile bilmediğimiz ezberlediğimiz; zihnimizin küçük yaşlarından miras kalan hayallerimizle yaşıyoruz. Çok param olmalı , güzel bir arabam olmalı , güzel bir evim olmalı . Neden ister insan kendi hayallerini satmayı ? Ezberlediği hayallerde izbe bir köyde yaşamak istemesinin sebebi nedir ? İnsan neden kaçmak istediği hayatta hep gülen bir canlıdır. Hiçbirimiz mutlu değiliz bu hayatta .  

 

Mutluluk zehirlidir; bilmeden hepimiz bu zehiri bir kere almışızdır  kanımzdan. Güçlü bir zehirdir hem de öyle güçlü bir zehirdir ki, bir kere mutlu olan tüm hayatını- tekrar yaşamak  için aynı duyguyu- feda etmeye hazırdır. Hayali bile öyle güzeldir ki bir gün mutlu olabilme hayalini tüm yaşamını feda edip uğruna ardından feda ettiği hayatı düşünüp mutlu olamadan yaşanmamış bir hayatı miras bırakarak yok eder insanı. Toprak altına girmeden bulmak istediği bir yaşamı arar insan ne aradığını bile bilmeden geçirdiği uzun yaşam da. Aslında tarifi basittir mutluluğun hayallerden arınmak kaybetmek girdiğin savaşta. En derin kuyunun dibini görmek arınmak belkide artık korkmadığında . İşte o anda sahip olduğun her şeyi kaybettiğinde mutlu olacak çok şeyin olur; yaşamın kendisi belki bir kuşun ötüşü belki bir kelebeğin kanat çırpışı gibi.

   Mutlu olmak için sahip olmaktan arınmak ruhu arındırmak benliğinden ve yeni bir hayata başlamak yine yok olma paydasında ruhunun. İnsan olmak ezbere yaşanacak hayattan kopup yine özgürlük için büyük bir yolculuğa çıkarak mümkün olur.