19 ARALIK 2022

19.12.2022

   Bir çeşit illüzyon gösterisi, sahne hayatın kendisi. İllüzyonist, kurban olarak en hünerli numaralarını göstermek ve herkesi şaşırtmak zorunda masum insan. Bizlerin üzerine yüklenen en büyük sorumluluk, başarı. Lanetlemek gerek başarıyı. Neyi başardığınla ilgilenmediğinden insanın. Çünkü en büyük ödül en şanlı kupa fark etmez, gün bittiğinde geriye sadece sen ve yatak baş başa. Bunun farkında olan insan başarmanın ne olduğunu değilse de başarının ne olduğu konusunda öğretiyi dinlemiş insandır. Benim başarıyla ilgili düşüncem, başarının insanlar dışında olduğunu bilmesi gerek insanın. Başkaları için büyük bir başarı senin için sıradan olduğunda fark edeceksin nerede hata yaptığının. Benim tutkum yaratmak daha iyi ve daha iyisine ulaşana kadar sonsuzca yaratmak. Güzel, beğenilmiş bir yaratı değil. Tüm varlığımla yaratma eyleminin kendisi. Tutkum, varlığımı üzerime dayatan bu nefes alma eylemini bırakacak kadar soğurmak kendimi hayattan. Yazacak kadar güç bulabilmek için direniyorum yazdıklarıma. Ben yazma kudretini yaratıyorum sabah uyandığımda. Bugün ne yazmalı diyorum. Çünkü bugün ne yaşamalı kadar olağan bir soru oluyor benim için. 

     Kendi yazınımdan kopmamalıyım. Tanışmalı anlatmalı, dahası kendime kendimi anlatmalıyım. Efendim ben, diye başlayan bir cümleyle, bendeniz size aşikar şekilde sırılsıklam, böyle bir cümleyle son vermeliyim tanışıklıklığıma orta karar. Anlaşılmazla, anlaşılmak zorunda kalmamak için anlamak zorundayım. Önce ben anlamalı, anlatmak oyununu öyle başlatmalı, naçiz bedenimle yarattiğım bu sonsuzluğun reşitliğine boyun eğmeliyim. Ben yazdıklarımın neresindeyim?

       

.

.

.

.

.

.

Öyle mazlum bir adam 

Satır satır, 

Öyle mahkûm bir kadın

Adım adım

Öyle meshur bir aşk

Yakın yakın

Öyle sefir bir çocuk

Uslu uslu

Öyle deli bir genç

Derin derin

Öyle cevval bir baba

Ağır ağır

Öyle raif bir anne

Akil akil

Öyle yaşıyorlar bu hayatı

İnsan insan