29 ARALIK 2022

29.12.2022

     Kimsenin duymadığı birinin çığlık atması, yalnızlığı haykırıyor oluşu, ölümün, ölenin, bir oyun olarak sahnelenmesidir. Sahne üç boyutlu eksen üzerinde yuvarlanıyor, seyirciler yüksek sesle gülüyorlar, üç perdelik sonsuz oyun, yaşam. Bir çığlıkla, bir kadın inlemesiyle, kanlı bir bebekle açılıyor.

    Birinci perde; çocuk.

Çocuk, yarım zihinlerin ürünü gibi hayali bir mahluk. Sahneye büyük alkışlar eşliğinde çıkıyor. Duygulu ve gözyaşlarıyla ıslanmış sözcülerle selamlıyor sahnedeki herkes. Çocuk ne olduğunun farkında bile değil. Çocuk sadece ağlıyor, garip seslerle boğuyor odanın ıslak havasını. 

  İkinci perde; evcil insan.

Farkına varmadan insan oldu çocuk. Ne zaman öldürdüler onu? Ne zaman bedenini bir insana giydirdiler? Bir anda olan hırsızlık gibi çalınıyor bedeni çocuktan. O andan sonra  artık kurallara uymalı. Risk almaktan uzak durmalı. Artık borcu var, ay başında ödemeli. Evcil insan olmak da zor tabii yaşamak için elinden bir sey gelmiyor. 

   Üçüncü perde: tabut

Çığlıkları duymak istemezsin. Çığlıklar senin için degil. Çığlıklar bir tabut için. Çünkü seni hatırlatan hiçbir sey yok. Hayatının en güzel yıllarını kimse hatırlamayacak. Sonuza dek beyaz saçlı bir bedende hastane hastane gezerken hatırlanacaksın. Saçlarının dökülmesiyle, hastalık ve eni sonu bir tabut olarak hatıralanacaksın ve perde kapanacak. 

.

.

.

.

Bu yüzden yazıyorum. Yıllar sonra hatırlamayacağım günleri hatırlıyor kalabilmek için.

.

.

.

.

.

Yoksulluk bekliyor market sırasında,

Elinden bir çocuk tutuyor,

Ben tanıyorum yoksulluğu gözlerinden

Yoksulluk orada olmak istemiyor

Çocuk sarılıyor eline

Kaldırıyor kafasını gözleri ıslak ıslak

Alabilir miyim?

Elinde küçük bir şeker

Yoksulluk buruk, kısık bir sesle

Cevap veriyor elinden geldiğince

Evde var. Çocuk biliyor. Evde yok.

Bırakıyor elindekini tek kelime etmiyor

Yoksulluk sıranın ona gelmesini bekliyor

Çocuk sıranın onlara hiç gelmemesini umuyor

En büyük hayali bir gün sınırsız şeker yemek

Yoksulluk elini atıyor çocuğun saçlarını okşuyor

Çocuk aldıkları, alabildikleri tek şeye bakıyor

Kayan kasa bandının üstünde

Tek bir ekmek,

Neden fırından alamıyorlar ekmeği.

Öylece ekmeğe bakıyor

Kör ölüyor

Öylece ekmeğe bakıyor

Keske şekerden yapılsaydı ekmek

Yoksulluk bir adet ekmekle,

Besleyecek ev halkını

Tek bir beyaz ekmek

Kaç para bir adet ekmek

Çocuk sadece ekmeğe bakıyor

Ekmekten nefret ediyor

Ekmek olmasaydı

Seker alırdık diye düşünüyor.

Yoksulluk beklerken sırada 

Önünde market arabası

Boşalmak bilmiyor

Ağzına kadar dolu

Arabayı tutan bir kadın

Yanında bir kız çocuğu

Çocuk, kızın gözlerine bakıyor

Onun yiyeceği şekerleri yiyor

Çocuk kıza imrenmiyor

Ekmekten nefret ediyor sadece

Düşünüyor çocuk renkleri

Üzerinde ki bozuk renkleri

Düşünüyor kızın üzerindeki pembe renkleri

Seker diyor hayalinde yaşattığı kıza

Şeker, elinde poşetler olan annesi

Arabalarına binip çıkıyorlar çocuğun hayallerinden

Çocuk sadece gülüyor

Ekmekle göz göze

Çocuk yalnız gülüyor

Raftaki şekerlerle göz göze

Yoksulluk ekmeği alıyor parayı uzatıyor

En küçük banknot bir tek onun tarafından kullanılıyor

Çocuğa sesleniyor yoksulluk,

"Hadi gidiyoruz oğlum, Umut!"