11 ŞUBAT 2023

 

11.02.2023

            Zaman kıskaç gibi takılıyor yaşamıma. Tam mutluyuz, yelkenliyiz akan zamanda, bir nefret fırtınası kopuyor ülkenin üzerinden. Cehalet kara bir bezle kör ediyor insanı. İnsani ve vicdani olan azınlık yakıp atıyorlar kül olmacasına da olsa.  Bunu yıkmak gerek kazanmak için savaşı tüm düzeni bertaraf etmek gerek, temellerinden yeniden kurmak için. Birer azınlığız hepimiz. Türkiye de öyle kutuplaştık ki bilim bizi kıl payı kaçırdı. Yapabilirdik ama yapmadık, yapmak istemedik. Günler geçmeye devam edecek. Ben her şeyimle insan kalmak için şiir yazmaya devam edeceğim. Yazarak çözeceğiz tüm sorunları. Okuyarak yakacağız kafamızdaki bu siyah bezi. Gerekirse onla bizde yanacağız. Gerekirse çöp olacak hayatımız ama adalet gelecek. Bizden öncekiler bunun için öldü, göç etti. Biz onların çocuklarıyız. Ailemizi de yaktık. Edebiyatın bilimin perileriyiz. Mecburuz.

.

.

.

.

.

.

Aya

Bir bakıma kör doğdu gözleri

Sarsılmaz denen ne varsa sarsıldı

Dokunulmazlara sokundular

Vahşeti yaşıyor kanında, doğuştan

Bir yıkıntı doğurdu

Bir insan kirletti düşleri

Bir pazar bu ucuz mala rağbet ediliyor

Dokundular, dokundular canına

Yeni doğmuş olmak,

Doğmuş olmayı yalanlamadı

Doğmuş olmanın yenisi eskisi yoktu

Neler oluyor demeye kalmadı aya

Aya bakar dedi sessiz çığlıklar

Sarsıntılar attı onu vücudundan

Bilinçsizce doğdu Aya

Kaderi ellerin çizgilerinde değil

Depreşen insani gelecekte yazılmıştı

Doğum karıncalanıyor ölümde

Zamanla çentiklenmiş yapılar

Ölüm kustu şehre

Aya döndü hayata

Zaten umut adından yazılmıştı.