Yeniden Düşünmeye Başlamak

Sen ve benim aramda muazzam bir fark var. Ben senden çok daha yaşlıyım. Seni tanımlamak için çabalarım, yapamam. Sen de beni tanımlamaya çalışmazsan senin içn daha hayırlı olur. Sayın bayım, yazarken kullandığım harflerin sayısını. Kullandığım harfleri bir tombala kesesinden çekmekteyim. Şansınıza bir harf çekiyorum bayım.

e

Esir elinde eski eşyalardan eskimez erdemler
 En eskiye en eskiden;
 Eh! Elbisem, eninde eldiven
Eşkiya esir elleri eldivenli
Erinmez, evinde ellerden en Eşsiz evren

Bana bir görev, yükledin. Ellerimi yıkamadan yazmaya başlamayayım. Belki de mikropları taşırım kelimelerle. Abuklamak hikayesi gibi. Bir kurgu, birkaç farklı sebeple etkileyici gelmişti bana. Birincisi, insanların çoğunun abukladığını düşünüyorum zaten. Çağın bir yerinde bunun gerçek haline geldiği kesin. Sonra bir şeyler anlatmaya çalıştığımda fazla seçkin bir cümle grubuyla yola çıkıyor, sonra demokratik bir seçim yapıyor kelimeler. En çok oy alan aday haklı cümlelerimi eziyor bir yerde. Haksızlığım, popülist söylemlerim arasında görünmüyor. Ancak, ben haklıyım. Elbette ki söylediğim her kelime haklılık üzerine ilerlemiyor. “Sokrates haksız.” dediğimde insanlar, benim haklı olmak gerektiğini düşündüğü için anlaşamıyorum onlarla. Uyumsuzun biri değilim. Farkındayım, azınlık olduğumun. Bozuk cümleler kurmaktaki motivasyonum da benzer ve alengirli bir iş için kullandığımdan aslında. Yoksa ben de onlardan biri olmak isterdim. Kalabalıklar arasında kaybolmaya gücüm yetsin isterdim.

”Benim gibi onlar da başkalarını sorgulamaya başladılar. Çok geçmeden bir şeyler bildiğini düşünen ama gerçekte çok az şey bildiklerini ya da hiçbir şey bilmediklerini düşünen sürülerce insan olduğunu fark ettiler.”

Beni azad et. Farkına varmak istemedim ki hiç. Eğer isteseydim yazar mıydım hiç? Gerçekten anladığımda eylemin asıl doğasını, bu serüvenin bir başka insanla paylaşılamayacak kadar huzursuz edici olduğunu anımsardım. Çok önceden de olmuştu böylesi atlatmıştım. Artık atlatamamaktan korkuyorum.

---